ലോകപ്രശസ്ത എഴുത്തുകാരന് പൗലോ കൊയ്ലോയുടെ സഹീര് എന്ന നോവല് അതീവ ഹൃദ്യമാണ്. നഷ്ടപ്പെട്ട ഭാര്യയെത്തേടിയുള്ള ഒരാളുടെ യാത്രയും അന്വേഷണവുമാണ് നോവലിന്റെ പ്രമേയം. അതിലൊരിടത്ത് അയാള് ഭാര്യയെ ഓര്ത്ത് പറയുന്നുണ്ട്: ``എനിക്കു നിന്നെ വേണം, നീയെവിടെപ്പോയാലും ഞാന് തേടിയെത്തും. ലോകത്ത് എന്നെ എറ്റവുമധികം സ്നേഹിച്ചത് നീയായതു കൊണ്ടല്ല. എന്നെ ഏറ്റവുമധികം മനസ്സിലാക്കിയത് നീയായതുകൊണ്ട്.''
വിവാഹജീവിതത്തില് ഏറ്റവും പ്രധാനമെന്താണ്? പരസ്പരമുള്ള ഇഷ്ടമാണോ? ഇഷ്ടത്തിന് പ്രാധാന്യമുണ്ട്. ഇഷ്ടത്തെക്കാള് പ്രധാനമാണ് അന്യോന്യമുള്ള മനസ്സിലാക്കല്. തമ്മില് മനസ്സിലാക്കുന്നവര്ക്കിടയിലെ ഇഷ്ടവും പ്രണയവുമാണ് ഏറ്റവും ആനന്ദകരമായിത്തീരുന്നത്. ചിലര് ഇഷ്ടം കൊണ്ട് ഇണയെ വീര്പ്പുമുട്ടിക്കുന്നുണ്ടാവാം; തമ്മിലൊന്നു കാണാതിരിക്കാന് പോലുമാവാത്ത ആഴമേറിയ ഇഷ്ടം. പക്ഷേ, അങ്ങനെയുള്ളവര്ക്ക് പലപ്പോഴും സ്വന്തം ഇണയെ മനസ്സിലാക്കുന്നിടത്ത് വലിയ പരാജയം സംഭവിക്കുന്നു. അവര് ചരിത്രത്തിലെ രണ്ടു വ്യക്തികളെ വീണ്ടും വീണ്ടും പഠിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഹാജിറാബീവിയും ഖദീജാ ബീവിയുമാണത്.
എന്താണ് ഹാജിറിന്റെ പ്രത്യേകത?
എന്താണ് ഖദീജയുടെ പ്രത്യേകത?
ചരിത്രത്തിന്റെ മുകളില് തിളങ്ങി നില്ക്കുന്ന ഈ രണ്ടു വ്യക്തിത്വങ്ങള് എങ്ങനെയാണ് സവിശേഷതയുള്ളവരായത്?
കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ല, ഇണയെ വേണ്ടുവോളം ഉള്ക്കൊള്ളാന് അവര്ക്ക് സാധിച്ചുവെന്നതു തന്നെ.
ആരായിരുന്നു ഹാജിര്?
സ്വന്തമായൊരു പേരുപോലുമില്ലാത്ത വെറുമൊരു അടിമ സ്ത്രീ. യജമാനന് വിളിക്കുന്നതെന്തോ അതാണ് അടിമയുടെ പേര്. യജമാനന് നല്കുന്നതാണ് അടിമയുടെ ഭക്ഷണം. സ്വന്തമായ തീരുമാനങ്ങളോ ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങളോ ഇല്ല.
മക്കയിലേക്ക് ഹിജ്റ വന്നവളായതിനാല് പേര് `ഹാജിര്' എന്നായി. ഇസ്മാഈലിന്റെ ഉമ്മക്ക് പേര് ആവശ്യമില്ല. കാപ്പിരിക്കൂട്ടത്തില് ജനിച്ചുവളര്ന്ന, അടിമക്കമ്പോളത്തില് വില്പനച്ചരക്കായിരുന്ന വെറുമൊരു സ്ത്രീ, സഹസ്രാബ്ദങ്ങള്ക്കിപ്പുറത്തും എന്തുകൊണ്ടാണ് നമ്മുടെ ഹൃദയത്തില് അണയാത്ത ആവേശമായി ജ്വലിക്കുന്നത്?
ഇസ്മാഈല് എന്ന പിഞ്ചോമനയെയും, ആദ്യപ്രസവത്തിന്റെ ആധിയും ക്ഷീണവും വിട്ടുമാറിയിട്ടില്ലാത്ത ആ ഉമ്മയെയും മക്കാ മരുഭൂവില് തനിച്ചാക്കി ഇബ്റാഹീം(അ) തിരിച്ചുപോരുന്നു.
ഒന്നിനും എതിരു പറയാതെ, സംശയത്തിന്റെ ഒരു നോട്ടം പോലും ബാക്കിയാക്കാതെ ഹാജിറ എല്ലാത്തിനും ഒപ്പം നില്ക്കുന്നു.
കുഞ്ഞിനെ വളര്ത്തിയെടുക്കാന് ആ ഉമ്മ എത്ര കഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കും!
കുഞ്ഞ് വളര്ന്നുതുടങ്ങുന്നു.
അന്ന് പോയ പിതാവ് തിരിച്ചുവരുന്നത് വര്ഷങ്ങള്ക്കു ശേഷം. `മതി, തിരിച്ചുപോകാം' എന്നു പറയാനല്ല.
`മതി, ഇനിയിവനെ ബലിയറുക്കണം' എന്നു പറയാന്!
ഹാജിറിന്റെ മനസ്സില് ഒരായിരം ചിന്തകള് കടന്നുപോയിട്ടുണ്ടാവും. ആ കണ്ണില് കടലോളം കണ്ണീര് കനത്തിരിക്കും. എന്നിട്ടും ഒരക്ഷരം പറഞ്ഞില്ല. `വേണോ?' എന്ന ചെറുചോദ്യം പോലും ഉയര്ത്തിയില്ല. കുഞ്ഞിനെ അണിയിച്ചൊരുക്കി പിതാവിന്റെ കൈയിലേല്പിക്കുന്നു. അതാണ് ഹാജിര്.
ഇണയെ അറിയാം. ഇണയുടെ നിയോഗങ്ങളറിയാം. നിര്വഹിച്ചു തീര്ക്കാനുള്ള ബാധ്യതകളറിയാം. അങ്ങനെയാണ് ആ ഭാര്യ ചരിത്രത്തിന്റെ ഔന്നത്യങ്ങളിലെത്തിയത്.
ഖദീജയോ?
ആരായിരുന്നു ഖദീജ? മക്കയിലെ രാജകുമാരിയായിരുന്നു. ഏറ്റവും സമ്പന്നയായ സ്ത്രീ. എന്നിട്ടോ?
പട്ടിണിയുടെ കഷ്ടകാലത്തിലേക്ക് എത്തിപ്പെടുമെന്ന് ഉറച്ചുകൊണ്ടു തന്നെ അല്അമീനായ മുഹമ്മദിന്റെ ജീവിതസഖിയായി. പ്രവാചകത്വത്തിന്റെ വിഹ്വലതകളില് ആശ്വാസത്തിന്റെ മടിത്തട്ടായി. പ്രതിസന്ധികളുടെ വേനലില് സമാധാനത്തിന്റെ പുതുമഴയായി. കഷ്ടപ്പാടിന്റെ കണ്ണീരില് ഒറ്റപ്പുഞ്ചിരി കൊണ്ട് കുളിരായി. ശിഅബു അബീത്വാലിബ് എന്ന കുന്നിന് ചെരിവില് ഒറ്റപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞപ്പോള് തിരുനബിക്കും കൂടെയുള്ളവര്ക്കും പച്ചിലയും വെള്ളവും മാത്രമായിരുന്നു ഭക്ഷണം. അപ്പോഴും മക്കയിലെ ആ പഴയ രാജകുമാരി പ്രിയതമനൊപ്പമുണ്ടായിരുന്നു. തിരുനബിയുടെ കൈപിടിച്ച് ഖദീജയുടെ സ്നേഹമുണ്ടായിരുന്നു. ഹിറാഗുഹയില് ധ്യാനത്തിലിരുന്നപ്പോളും നേരത്തിനു ഭക്ഷണവുമായി പ്രിയതമനരികില് ആ സ്നേഹമെത്തി. അന്പത്തിയഞ്ച് വയസ്സുള്ള സ്ത്രീ. വീടിന്റെയും മക്കളുടെയും കാര്യങ്ങളെല്ലാം അവര് നോക്കണം. അതിന്നിടയില്, കല്ലും മുള്ളും കാട്ടുമൃഗങ്ങളും നിറഞ്ഞ മലയിലേക്ക് കയറിച്ചെല്ലുന്നത് ഒന്നോര്ത്തുനോക്കൂ.
മനസ്സിലാക്കല് തന്നെയാണ് പ്രധാനം.
നമ്മെ വേണ്ടുവോളം സ്നേഹിക്കുന്നവര് വേറെയുമുണ്ടാകും. അക്കൂട്ടത്തിലൊരാളാവുന്നതിലല്ല, ആരെക്കാളുമേറെ നമ്മെ മനസ്സിലാക്കുന്നിടത്താണ് ഇണയുടെ വിജയം. എത്ര ദൂരേക്കു പോയ് മറയുമ്പോഴും, പുഞ്ചിരിച്ച് യാത്രയാക്കാന് അങ്ങനെയുള്ള ഇണകള്ക്കേ സാധിക്കൂ. ഓരോ വാക്കും നോക്കും സ്പര്ശവും ഇഷ്ടവും അനിഷ്ടവും മറ്റാരെക്കാളും അന്യോന്യം തിരിച്ചറിയാന് സാധിക്കുമ്പോള് വിവാഹ ജീവിതത്തിന്റെ സമ്പൂര്ണ സൗന്ദര്യം അനുഭവിക്കാം. ഇഷ്ടം പോലും ആരംഭിക്കേണ്ടത് തമ്മിലുള്ള മനസ്സിലാക്കലില് നിന്നാണ്.
നോക്കൂ, ലഭിച്ച സ്നേഹമെല്ലാം ഖദീജക്ക് തിരുനബി(സ) തിരിച്ചുനല്കി. ഖദീജയോടുള്ള സ്നേഹം ഹൃദയത്തില് പതിഞ്ഞുവെന്ന് തിരുനബി പലവട്ടം പറഞ്ഞു. ഖദീജക്ക് മുമ്പ് തിരുനബി ആരെയും പ്രണയിച്ചിട്ടില്ല. ഖദീജയുടെ ശേഷം ആ പ്രണയം മറ്റൊരാള്ക്കും നല്കിയതുമില്ല. ഉമ്മയില്ലാത്ത റസൂലിന് ഉമ്മയുടെ വാത്സല്യവും പെങ്ങളില്ലാത്ത റസൂലിന് പെങ്ങളുടെ അടുപ്പവും പ്രണയിനിയുടെ കുളിരും ഭാര്യയുടെ കാവലും ഉടപ്പിറപ്പിന്റെ വാത്സല്യവും എല്ലാം ഖദീജയാണ് ചൊരിഞ്ഞത്. ഉന്നതനായ തിരുദൂതരുടെ പ്രണയം പിടിച്ചുപറ്റാന് ഖദീജാബീവി ഒരു കാര്യം മാത്രമേ ചെയ്തിട്ടുള്ളൂ; തന്റെ പ്രിയതമനെ വേണ്ടുവോളം മനസ്സിലാക്കി!
ഇസ്ലാമിക പ്രവര്ത്തകര്ക്ക് ഇണയുടെ പിന്തുണ മറ്റാരെക്കാളും പ്രധാനമാണ്. മുഖം കറുപ്പിക്കാതെ ഭര്ത്താവിനെ യാത്രയാക്കാനും മുഖം കനപ്പിക്കാതെ കാത്തിരിക്കാനും അവര്ക്ക് സാധിക്കണം. ഉന്നതമായൊരു ബാധ്യത നിറവേറ്റാനുള്ള പ്രയത്നത്തില് ഭര്ത്താവിന് കരുത്തും ആവേശവും പകരുന്ന ഭാര്യമാരാണ് ഇസ്ലാമിക ദൗത്യത്തിന്റെ പിന്ബലം. പ്രിയതമനു വേണ്ടി പ്രാര്ഥിച്ചും പിന്തുണച്ചും വീട്ടില് കഴിയുമ്പോഴും മഹത്തായൊരു പ്രസ്ഥാനത്തെയാണ് അവര് ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നത്.
സമരസേനാനികളെ ദഫ് മുട്ടിയും പാട്ടുപാടിയും ആവേശഭരിതരാക്കിയ സ്വഹാബി വനിതകളെപ്പോലെയാണവര്. ഹാജിറിന്റെയും ഖദീജയുടെയും മക്കളാണവര്.
വിവാഹജീവിതത്തില് ഏറ്റവും പ്രധാനമെന്താണ്? പരസ്പരമുള്ള ഇഷ്ടമാണോ? ഇഷ്ടത്തിന് പ്രാധാന്യമുണ്ട്. ഇഷ്ടത്തെക്കാള് പ്രധാനമാണ് അന്യോന്യമുള്ള മനസ്സിലാക്കല്. തമ്മില് മനസ്സിലാക്കുന്നവര്ക്കിടയിലെ ഇഷ്ടവും പ്രണയവുമാണ് ഏറ്റവും ആനന്ദകരമായിത്തീരുന്നത്. ചിലര് ഇഷ്ടം കൊണ്ട് ഇണയെ വീര്പ്പുമുട്ടിക്കുന്നുണ്ടാവാം; തമ്മിലൊന്നു കാണാതിരിക്കാന് പോലുമാവാത്ത ആഴമേറിയ ഇഷ്ടം. പക്ഷേ, അങ്ങനെയുള്ളവര്ക്ക് പലപ്പോഴും സ്വന്തം ഇണയെ മനസ്സിലാക്കുന്നിടത്ത് വലിയ പരാജയം സംഭവിക്കുന്നു. അവര് ചരിത്രത്തിലെ രണ്ടു വ്യക്തികളെ വീണ്ടും വീണ്ടും പഠിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഹാജിറാബീവിയും ഖദീജാ ബീവിയുമാണത്.
എന്താണ് ഹാജിറിന്റെ പ്രത്യേകത?
എന്താണ് ഖദീജയുടെ പ്രത്യേകത?
ചരിത്രത്തിന്റെ മുകളില് തിളങ്ങി നില്ക്കുന്ന ഈ രണ്ടു വ്യക്തിത്വങ്ങള് എങ്ങനെയാണ് സവിശേഷതയുള്ളവരായത്?
കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ല, ഇണയെ വേണ്ടുവോളം ഉള്ക്കൊള്ളാന് അവര്ക്ക് സാധിച്ചുവെന്നതു തന്നെ.
ആരായിരുന്നു ഹാജിര്?
സ്വന്തമായൊരു പേരുപോലുമില്ലാത്ത വെറുമൊരു അടിമ സ്ത്രീ. യജമാനന് വിളിക്കുന്നതെന്തോ അതാണ് അടിമയുടെ പേര്. യജമാനന് നല്കുന്നതാണ് അടിമയുടെ ഭക്ഷണം. സ്വന്തമായ തീരുമാനങ്ങളോ ഇഷ്ടാനിഷ്ടങ്ങളോ ഇല്ല.
മക്കയിലേക്ക് ഹിജ്റ വന്നവളായതിനാല് പേര് `ഹാജിര്' എന്നായി. ഇസ്മാഈലിന്റെ ഉമ്മക്ക് പേര് ആവശ്യമില്ല. കാപ്പിരിക്കൂട്ടത്തില് ജനിച്ചുവളര്ന്ന, അടിമക്കമ്പോളത്തില് വില്പനച്ചരക്കായിരുന്ന വെറുമൊരു സ്ത്രീ, സഹസ്രാബ്ദങ്ങള്ക്കിപ്പുറത്തും എന്തുകൊണ്ടാണ് നമ്മുടെ ഹൃദയത്തില് അണയാത്ത ആവേശമായി ജ്വലിക്കുന്നത്?
ഇസ്മാഈല് എന്ന പിഞ്ചോമനയെയും, ആദ്യപ്രസവത്തിന്റെ ആധിയും ക്ഷീണവും വിട്ടുമാറിയിട്ടില്ലാത്ത ആ ഉമ്മയെയും മക്കാ മരുഭൂവില് തനിച്ചാക്കി ഇബ്റാഹീം(അ) തിരിച്ചുപോരുന്നു.
ഒന്നിനും എതിരു പറയാതെ, സംശയത്തിന്റെ ഒരു നോട്ടം പോലും ബാക്കിയാക്കാതെ ഹാജിറ എല്ലാത്തിനും ഒപ്പം നില്ക്കുന്നു.
കുഞ്ഞിനെ വളര്ത്തിയെടുക്കാന് ആ ഉമ്മ എത്ര കഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കും!
കുഞ്ഞ് വളര്ന്നുതുടങ്ങുന്നു.
അന്ന് പോയ പിതാവ് തിരിച്ചുവരുന്നത് വര്ഷങ്ങള്ക്കു ശേഷം. `മതി, തിരിച്ചുപോകാം' എന്നു പറയാനല്ല.
`മതി, ഇനിയിവനെ ബലിയറുക്കണം' എന്നു പറയാന്!
ഹാജിറിന്റെ മനസ്സില് ഒരായിരം ചിന്തകള് കടന്നുപോയിട്ടുണ്ടാവും. ആ കണ്ണില് കടലോളം കണ്ണീര് കനത്തിരിക്കും. എന്നിട്ടും ഒരക്ഷരം പറഞ്ഞില്ല. `വേണോ?' എന്ന ചെറുചോദ്യം പോലും ഉയര്ത്തിയില്ല. കുഞ്ഞിനെ അണിയിച്ചൊരുക്കി പിതാവിന്റെ കൈയിലേല്പിക്കുന്നു. അതാണ് ഹാജിര്.
ഇണയെ അറിയാം. ഇണയുടെ നിയോഗങ്ങളറിയാം. നിര്വഹിച്ചു തീര്ക്കാനുള്ള ബാധ്യതകളറിയാം. അങ്ങനെയാണ് ആ ഭാര്യ ചരിത്രത്തിന്റെ ഔന്നത്യങ്ങളിലെത്തിയത്.
ഖദീജയോ?
ആരായിരുന്നു ഖദീജ? മക്കയിലെ രാജകുമാരിയായിരുന്നു. ഏറ്റവും സമ്പന്നയായ സ്ത്രീ. എന്നിട്ടോ?
പട്ടിണിയുടെ കഷ്ടകാലത്തിലേക്ക് എത്തിപ്പെടുമെന്ന് ഉറച്ചുകൊണ്ടു തന്നെ അല്അമീനായ മുഹമ്മദിന്റെ ജീവിതസഖിയായി. പ്രവാചകത്വത്തിന്റെ വിഹ്വലതകളില് ആശ്വാസത്തിന്റെ മടിത്തട്ടായി. പ്രതിസന്ധികളുടെ വേനലില് സമാധാനത്തിന്റെ പുതുമഴയായി. കഷ്ടപ്പാടിന്റെ കണ്ണീരില് ഒറ്റപ്പുഞ്ചിരി കൊണ്ട് കുളിരായി. ശിഅബു അബീത്വാലിബ് എന്ന കുന്നിന് ചെരിവില് ഒറ്റപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞപ്പോള് തിരുനബിക്കും കൂടെയുള്ളവര്ക്കും പച്ചിലയും വെള്ളവും മാത്രമായിരുന്നു ഭക്ഷണം. അപ്പോഴും മക്കയിലെ ആ പഴയ രാജകുമാരി പ്രിയതമനൊപ്പമുണ്ടായിരുന്നു. തിരുനബിയുടെ കൈപിടിച്ച് ഖദീജയുടെ സ്നേഹമുണ്ടായിരുന്നു. ഹിറാഗുഹയില് ധ്യാനത്തിലിരുന്നപ്പോളും നേരത്തിനു ഭക്ഷണവുമായി പ്രിയതമനരികില് ആ സ്നേഹമെത്തി. അന്പത്തിയഞ്ച് വയസ്സുള്ള സ്ത്രീ. വീടിന്റെയും മക്കളുടെയും കാര്യങ്ങളെല്ലാം അവര് നോക്കണം. അതിന്നിടയില്, കല്ലും മുള്ളും കാട്ടുമൃഗങ്ങളും നിറഞ്ഞ മലയിലേക്ക് കയറിച്ചെല്ലുന്നത് ഒന്നോര്ത്തുനോക്കൂ.
മനസ്സിലാക്കല് തന്നെയാണ് പ്രധാനം.
നമ്മെ വേണ്ടുവോളം സ്നേഹിക്കുന്നവര് വേറെയുമുണ്ടാകും. അക്കൂട്ടത്തിലൊരാളാവുന്നതിലല്ല, ആരെക്കാളുമേറെ നമ്മെ മനസ്സിലാക്കുന്നിടത്താണ് ഇണയുടെ വിജയം. എത്ര ദൂരേക്കു പോയ് മറയുമ്പോഴും, പുഞ്ചിരിച്ച് യാത്രയാക്കാന് അങ്ങനെയുള്ള ഇണകള്ക്കേ സാധിക്കൂ. ഓരോ വാക്കും നോക്കും സ്പര്ശവും ഇഷ്ടവും അനിഷ്ടവും മറ്റാരെക്കാളും അന്യോന്യം തിരിച്ചറിയാന് സാധിക്കുമ്പോള് വിവാഹ ജീവിതത്തിന്റെ സമ്പൂര്ണ സൗന്ദര്യം അനുഭവിക്കാം. ഇഷ്ടം പോലും ആരംഭിക്കേണ്ടത് തമ്മിലുള്ള മനസ്സിലാക്കലില് നിന്നാണ്.
നോക്കൂ, ലഭിച്ച സ്നേഹമെല്ലാം ഖദീജക്ക് തിരുനബി(സ) തിരിച്ചുനല്കി. ഖദീജയോടുള്ള സ്നേഹം ഹൃദയത്തില് പതിഞ്ഞുവെന്ന് തിരുനബി പലവട്ടം പറഞ്ഞു. ഖദീജക്ക് മുമ്പ് തിരുനബി ആരെയും പ്രണയിച്ചിട്ടില്ല. ഖദീജയുടെ ശേഷം ആ പ്രണയം മറ്റൊരാള്ക്കും നല്കിയതുമില്ല. ഉമ്മയില്ലാത്ത റസൂലിന് ഉമ്മയുടെ വാത്സല്യവും പെങ്ങളില്ലാത്ത റസൂലിന് പെങ്ങളുടെ അടുപ്പവും പ്രണയിനിയുടെ കുളിരും ഭാര്യയുടെ കാവലും ഉടപ്പിറപ്പിന്റെ വാത്സല്യവും എല്ലാം ഖദീജയാണ് ചൊരിഞ്ഞത്. ഉന്നതനായ തിരുദൂതരുടെ പ്രണയം പിടിച്ചുപറ്റാന് ഖദീജാബീവി ഒരു കാര്യം മാത്രമേ ചെയ്തിട്ടുള്ളൂ; തന്റെ പ്രിയതമനെ വേണ്ടുവോളം മനസ്സിലാക്കി!
സമരസേനാനികളെ ദഫ് മുട്ടിയും പാട്ടുപാടിയും ആവേശഭരിതരാക്കിയ സ്വഹാബി വനിതകളെപ്പോലെയാണവര്. ഹാജിറിന്റെയും ഖദീജയുടെയും മക്കളാണവര്.